Zapoznaj się z pozostałymi opiniami
Opinie o moich szkoleniach.
Szkolenia z Panią Anną są niebanalne i kreatywne. Miałam okazję w nich uczestniczyć i z pewnością wzbogaciły mój warsztat pracy mimo, że jestem nauczycielem z dwudziestoletnim stażem. Czuję potrzebę dzielenia się tym o czym mówi Pani Ania i mam mobilizację do korzystania z nowatorskich metod. Z autopsji wiem, że Jej szkolenia stają się siłą napędową do urozmaicania własnego warsztatu pracy. Czuję się jak po dotknięciu czarodziejską różdżką…wiem, że mam tę moc rozwijać piękne relacje z uczniami i wychowankami, że rutyna i nuda na moich lekcjach stoją nieme w kącie . Jestem Jej wdzięczna, że wychodzi naprzeciw potrzebom wszystkich nauczycieli, którym często nikt nie wspomniał, jak prowadzić godziny wychowawcze. To szlachetny, godny uznania cel, zwłaszcza, że przyświeca mu korczakowska idea… „Dziecko to także człowiek”.
Justyna M., nauczycielka
„Anna Konarzewska współpracuje z Programem PROJEKTOR w roli Ekspertki, Konsultantki i Trenerki od 2021 roku. W ramach współpracy przygotowuje dla potrzeb realizacji Programu materiały merytoryczne, a w tym artykuły, prezentacje multimedialne, konspekty, podcasty i audiowizualne e-learningi na temat szczęścia osobistego, dobrostanu i metod prowadzenia zajęć z dziećmi i młodzieżą. Prowadzi także inspirujące webinary dla nauczycieli. Współpraca z Anną Konarzewską stanowi dla Programu PROJEKTOR ogromną wartość. Annę Konarzewską wyróżniają przede wszystkim wysoki profesjonalizm, rzetelność i terminowość połączone z wiedzą, doświadczeniem i kreatywnym podejściem do obszaru szczęścia osobistego i dobrostanu. Praca z Anną Konarzewską to zawsze niezwykłe, wzmacniające i poszerzające perspektywy doświadczenie, które polecam i życzę każdemu, dla kogo ważna jest jakościowa edukacja młodych ludzi”.
Monika Wasilonek, Program Projektor
„Pani Anna Konarzewska od wielu lat w swojej praktyce szkolnej korzysta z metody „ΛΕΓΩ-ΛΟΓΟΣ – Mali Rebelianci”. Swój edukacyjny dorobek związany z tą metodą prezentowała podczas kongresu „Marli Rebelianci 2” w roku 2023. Cechą wyróżniającą pracę Pani Anny Konarzewską jako nauczycielki jest synkretyzm edukacyjny, polegający na harmonijnym łączeniu różnych metod i tradycji dydaktycznych, co z kolei pozwala na zindywidualizowanie proces nauki i wyjście naprzeciw autentycznym potrzebom i kompetencjom uczniów. Konsekwencją tego podejścia są nie tylko wymierne efekty szkolne mierzone ocenami, ale również, a może nawet przede wszystkim, efekty polegające na budowaniu osobowości uczniów i „wychowaniu ich ku samodzielności”, co uważam za esencję edukacji”.
dr Jarosław Marek Spychała, twórca metody LEGO-LOGOS,
filozof, wykładowca, autor książek: Droga rebeliantów, Mali rebelianci
„Spotkanie było konkretne, konstruktywne i praktyczne. Na pewno wiele wskazówek wykorzystam w swojej pracy. Było to bardzo potrzebne szkolenie z ciekawymi narzędziami”.
Jolanta W., nauczycielka
„Lekcje wychowawcze to spotkanie z żywymi ludźmi, którzy potrzebują pomocy w radzeniu sobie ze światem takim, jakim on jest. Szkolenie pokazało nam interesujące sposoby na kontakt z uczniami”.
Martyna T., nauczycielka
„Kurs był dla mnie bardzo rozwijający. Opieka mentorska Ani Konarzewskiej- wspaniała. Bogactwo wiedzy i doświadczenia. Jestem bardzo wdzięczna za pomysły”.
Bożena Ś., nauczycielka
„Zabieram ze szkolenia worek pomysłów, walizę grafik i filmów oraz motywację do wdrażania tego wszystkiego z uczniami. A opieka mentorska Ani zasługuje na edukacyjnego Oskara”.
Beata P., nauczycielka
Opinie o moich książkach.
„Wokół bycia wychowawcą narosło sporo mitów. Dla jednych jest to wyzwanie, życiowa misja albo przykry obowiązek. Wychowawca towarzyszy uczniom w ich codziennej, edukacyjnej podróży. Jest z nimi, wspiera, daje wskazówki, wysłucha, spojrzy pobłażliwie, a czasem uroni łezkę ze wzruszenia. Na studiach raczej nie przygotowuje się nauczycieli do bycia wychowawcą. Dlatego książka Anny Konarzewskiej ,,(Nie) zwykłe spotkania. Wokół godzin wychowawczych” to doskonała propozycja dla każdego belfra. Jest to druga pozycja po: ,,Być (nie) zwykłym wychowawcą” tej autorki – empatycznej nauczycielki i wychowawczyni.
Co mnie urzekło w tej książce?
- Metafory nauczania, czyli jak widzę szkołę… Nauczyciel reżyser teatralny, ogrodnik, dyrygent bez batuty, artysta, przywódca i opiekun jak Michael Jackson. Warto zastanowić się, którym typem jesteś i jaki preferujesz styl pracy.
- Informacje o wychowaniu w ujęciu korczakowskim. Bo przecież dziecko to człowiek, któremu należy się szacunek.
- Wiara w odwagę, siłę empatii, pasji i pokory.
- Niezwykle cenne wskazówki, czyli jak uczniowie widzą rolę wychowawcy. W końcu jesteśmy ich przewodnikami po szkolnej codzienności, więc warto wiedzieć, czego od nas oczekują.
- Ważne informacje z punktu widzenia rodziców. Jak rodzic postrzega szkołę, czego oczekuje i jaki ma wpływ na to, co dzieje się w placówce, do której uczęszcza jego pociecha. Uwaga, tu można przeczytać wiele cennych wskazówek.
- Jak rolę wychowawcy postrzegają sami nauczyciele. Ich przemyślenia, wnioski, porady to bez wątpienia ważny punkt tej książki.
- Pomysły na lekcje wychowawcze.
Bo przecież te lekcje to nie rozprawy belferskie, kto był grzeczny, a kto nie. Rozliczanie z ocen, nieobecności czy uwag. Godziny wychowawcze powinny być takimi spotkaniami, podczas których klasa integruje się ze sobą, poznaje się, uczy, jak radzić sobie z emocjami i jak rozumieć otaczający nas świat. I ten cel pomogą zrealizować scenariusze przygotowane przez autorkę.
Podsumowując, ta książka to nie klasyczny zbiór scenariuszy, takich gotowców co nam zrobią lekcję. To bardziej przewodnik, poradnik, w którym każdy nauczyciel, niezależnie na jakim etapie swojej kariery jest, odnajdzie coś dla siebie. Dla początkujących i doświadczonych, dla takich którym brakuje już sił i takich, którzy ciągle szukają czegoś nowego.
Na pewno ta książka jest dla Ciebie! Polecam”.
Marcin
„Mam tę książkę, korzystam i polecam innym.
Miałem przyjemność być na warsztatach prowadzonych przez autorkę i wiem, że wkłada w swoją pracę całe serce.
Godziny wychowawcze w polskiej szkole często są traktowane bardzo marginalnie, bo albo robi się na nich zwykłe lekcje przedmiotowe, albo tzw. rozprawy, rozliczanie uczniów z ich ocen czy wybryków.
Uważam, że ta godzina to doskonałe pole do nawiązywania relacji z uczniami, do integracji i poznawania się, ale też i do omawiania życiowych problemów, odkrywania talentów i życiowych dróg.
W książce Anny Konarzewskiej znajdziecie dużo praktycznych porad i rozwiązań. Polecam”.
Krzysztof
„(Nie)zwykłe spotkania. Wokół godzin wychowawczych” to niesamowita książka – nie tylko dlatego, że napisana przez niesamowitą nauczycielkę, której działalność mam okazję od lat obserwować. To kopniak od zaangażowanej edukatorki, wskazujący drogi, którymi warto podążać w szkolnym świecie, wyjaśniający, co w edukacji jest istotne, na co zwrócić uwagę. Ania prowadzi czytelnika m.in. przez metafory, pytanie „dlaczego?”, rolę błędów, empatię, odwagę i pokorę, relacje z uczniami i rodzicami (a także z eduwariatami!), pokazuje sens i zadania stojące przed tym pięknym zawodem, jakim jest nauczyciel. Nie wątpię, że jest to książka dla każdego z nas, niezależnie od tego, od ilu lat przemierzamy codziennie próg klasy. To (nie)zwykłe spotkanie z osobą, która pracuje w szkole z pełną świadomością własnego wpływu i tego, jak należy działać, by wspierać uczniów w ich wszechstronnym rozwoju, a nie tylko wymagać od nich znajomości zagadnień z podstawy programowej.
Poświęćcie czas, by podążyć ścieżką, którą wskazuje Wam Ania w swojej publikacji. Naprawdę warto!”
Irmina żarska, edukatorka, nauczycielka,
prowadząca stronę Irmina Żarska- Rysunkowy język polski
„No i wpadłam po uszy… Miałam tylko przejrzeć spis treści…nie wytrzymałam, musiałam, po prostu musiałam… Będę jednak sobie dawkować, no przynajmniej spróbuję. Dzisiaj dwa rozdziały.
( Nie)zwykłe spotkania to książka niezwykła! Wzięłam ołówek, żeby zaznaczać sobie fragmenty, jednak po chwili stwierdziłam, że nie ma to absolutnie sensu- podkreślałam linijka po linijce. Każda strona to ogrom treści, ważnych słów, nad którymi nie można przejść obojętnie. To pozycja, do której będę na pewno wracała. Jakże to ważne, aby nauczyciel chociaż trochę był nauczycielem, który jest artystą, przewodnikiem, podróżnikiem i ogrodnikiem. By był trochę jak Odys, siostra Mary, profesor Keating czy Michael Jackson… Musi prowadzić bezpiecznie ucznia do celu!”
Arleta Kwaśniewska, polonistka, ambasadorka Wakaleta
„Kupiłam sobie książkę „Być (nie)zwykłym wychowawcą”, choć wychowawcą nie jestem. Najbardziej cenię sobie Pani scenariusze za to, że mnie samą interesuje treść tych lekcji. Uważam, że nie ma nic gorszego niż nauczyciel znudzony lub taki, który nie czuje tematu lekcji. Jak czytam Pani propozycje – a zaczęłam od bloga „Być nauczycielem” – to nie mogę się doczekać danej lekcji. Już się cieszę na reakcje uczniów, na ich zaskoczenie, zainteresowanie… a najbardziej uwielbiam, jak pytają: Dlaczego jest już koniec lekcji? Uważam, że pani pomysły na zajęcia poszerzają spojrzenie na dany temat – tyle tam różnych propozycji, filmików i aktywności dla uczniów. Książkę polecam wszystkim nauczycielom”
Anna S.
Uczniowie o mnie
„Pełna charyzmy, werwy do pracy, pomocna, przede wszystkim wyrozumiała, mogłabym wymieniać i wymieniać. Pani Ania to wychowawca, na którego czeka się w swoim życiu. To autorytet dla całej klasy, jak i zapewne dla wielu osób, które ją spotkały. Uwielbiam jej dystans do świata i sposób, w jaki przekazuje nam wiele wartości”.
Natalia
„Dziękuję za empatię, cierpliwość, zrozumienie jak i wartości, które przekazywała pani nam na co dzień. Zawsze mogliśmy jako klasa na panią liczyć, a wspólnie szukaliśmy zawsze rozwiązań a nie powodów do konfliktów. Dzięki temu wychodziliśmy cało nawet z dużych kryzysów. Dziękuję, że była Pani z nami”.
Igor
„Dziękuję przede wszystkim za lekcje polskiego, które zapamiętam na zawsze. Nigdy nie spotkałem tak niesamowitego nauczyciela, który był zarazem dobrym i wspierającym człowiekiem. Pokazała mi pani piękno literatury i kultury. Nauczyłem się nowej wrażliwości”.
Mateusz
„Pani Ani nie sprawia problemu przyznanie się do pomyłki, dostosowanie koncepcji lekcji do pomysłów uczniów, bądź wejście do naszego młodzieżowego świata, by poznać, co nami kieruje, co nas interesuje i inspiruje”.
Paweł
Rodzice o mnie
„Pani Ania potrafi w naszej młodzieży zaszczepić chęć poznawania siebie, szacunek do każdego człowieka. Ma niezliczoną pulę pomysłów, aby nasze dzieci chętnie uczestniczyły w życiu publicznym, aby mogły się spełniać i rozwijać talenty. Zawsze pomocna i otwarta, osoba kochająca ludzi”.
Pani Maria
„Pani Ania to kobieta z pasją, dla której nauczanie nie jest tylko pracą, ale wielką życiową przygodą. Projekty, których się podejmuje wypływają prosto z serca i sprawiają ogromną radość całej społeczności. Zaraża swoja pozytywną energią i w cudny sposób motywuje do działania nie tylko uczniów, ale również rodziców”.
Pani Liliana
„Pani Ania jest osobą otwartą na drugiego człowieka, co jest niezmiernie istotne w pracy z młodzieżą i rodzicami. Zawsze kiedy słucham informacji od mojego syna o lekcjach z Panią Anią to nasuwa mi się skojarzenie z filmem „Stowarzyszenie Umarłych Poetów” i postacią Keatinga – zaangażowanego, pełnego pasji, poszerzającego horyzonty uczniów, darzącego młodych szacunkiem”.
Pani Karolina
„Jest Pani pierwszą osobą, którą spotkałam zarówno na swojej drodze edukacyjnej, jak i Roberta, która zdecydowanie odbiega od szablonu przeciętnego nauczyciela. Wychowawca, o którym niejeden rodzic może pomarzyć. Robert, idąc do zupełnie nowej szkoły, gdzie nie znał nikogo, był po bardzo ciężkich doświadczeniach życiowych, trafił do klasy o profilu humanistycznym, gdzie obawiałam się, że absolutnie się nie odnajdzie. Uważam, że najlepsze, co mu się przypadkowo przytrafiło, to właśnie to, że znalazł się w tak fantastycznej klasie, z fantastyczną wychowawczynią. Od pierwszego dnia uwielbiał chodzić do szkoły”.
Pani Katarzyna
Współpraca
Współpracuję z poniższymi podmiotami itp.
